Meest gestelde hulpvragen
Bij Rondpunt kan je met je vragen na een verkeersongeval terecht via telefoon en e-mail. Omdat we merken dat meer mensen via onze website op zoek gaan naar onze informatie willen we ook hier laagdrempelig informatie aanbieden. We ontwikkelden voor de meest gestelde vragen video's waarin een Rondpuntmedewerker met de meeste expertise in dat domein een antwoord formuleert.
1. Welke verzekering is verantwoordelijk voor de vergoeding en wat moet ik doen om een vergoeding te ontvangen?
Na een verkeersongeval breng je het best zo snel mogelijk je eigen verzekeringsmaatschappij op de hoogte van het verkeersongeval.
Wat je zeker niet mag vergeten is altijd en zo volledig mogelijk het Europees Aanrijdingsformulier in te vullen. Breng dit binnen de 8 dagen binnen bij je verzekeringsmaatschappij en eventueel, indien politie ter plaatse kwam en vaststellingen deed in een PV, breng je dit ook samen met het Europees Aanrijdingsformulier binnen bij je verzekeraar.
Vervolgens zal je verzekeringsmaatschappij contact opnemen met de verzekeraar van de tegenpartij. Samen zullen zij proberen om de aansprakelijkheid vast te stellen. Indien dit niet duidelijk is zal er mogelijks een procedure voor de politierechtbank ontstaan. Indien het wel duidelijk is zullen zij aanduiden wie aansprakelijk is en wie gehouden zal zijn om tot betaling over te gaan.
Na een verkeersongeval kunnen verschillende verzekeraars tussenbeide komen. In geval er een aanrijding is geweest tussen twee voertuigen, zullen steeds de burgerlijke aansprakelijkheidsverzekeraars tussenbeide komen. Dit omdat iedereen verplicht is om een autoverzekering af te sluiten.
Wanneer je hier je schade vergoed wil zien, dan zal het principe uit het gemeenrecht gelden, dat wie eist die bewijst. Wat dien je hier te bewijzen? Allereerst dien je aan te tonen dat de tegenpartij een fout heeft gemaakt. Dat uit deze fout schade is voortgevloeid en dat er een oorzakelijk verband bestaat tussen fout en die schade. Wanneer je dit hebt bewezen, zal je schade vergoed worden.
Indien er ook een zwakke weggebruiker betrokken raakte bij het verkeersongeval, zal mogelijks de familiale verzekeraar tussenkomen. Let wel, een familiale verzekering is niet verplicht. Het is wel altijd aan te raden om deze verzekering af te sluiten zodat je ondersteuning en advies kan garanderen.
Daarnaast zullen verzekeringsmaatschappijen bepalen wie aansprakelijk is voor het verkeersongeval. Indien we een klassiek verkeersongeval tussen twee voertuigen hebben, dan zullen we altijd terecht komen in het gemeenrecht.
Het voertuig dat schade heeft geleden, zal dus moeten bewijzen dat hij schade heeft geleden na een verkeersongeval.
Allereerst zal hij de fout moeten aantonen van de andere bestuurder, daarnaast zal hij zijn eigen schade moeten bewijzen en tot slot moet hij een oorzakelijk verband tussen fout en schade kunnen aantonen om aanspraak te kunnen maken op een vergoeding.
Voor zwakke weggebruikers, dan denken we aan fietsers, inzittenden, voetgangers, ligt het iets anders. Voor zwakke weggebruikers gaat men ervan uit dat zij een foutloze aansprakelijkheid hebben. Dat wil zeggen dat zij geen enkele fout moeten aantonen. Ook al waren zij in fout, zij zullen altijd van de bestuurder van de tegenpartij, dus de BA-verzekeraar van de tegenpartij, kunnen rekenen op een integrale schadevergoeding voor de lichamelijke schade.
Tot slot, indien jullie graag willen weten hoe jullie schade wordt berekend en welke verzekering tussenkomt, kunnen jullie altijd een kijkje nemen op de website van Assuralia, waar zij via een handige interactieve tool jullie kunnen laten zien welke schade je kan vergoed krijgen.
Verzekering bij ongeval in Europa?
Opnieuw is het belangrijk om het Europees aanrijdingsformulier in te vullen. Met of zonder tussenkomst van politie is dit van essentieel belang voor een snelle afhandeling van de schaderegeling bij een ongeval in het buitenland. Dit formulier is trouwens in elke lidstaat van de EU identiek opgesteld zodat de taalproblemen zich beperken tot een minimum.
Bij thuiskomst dien je dan de schadeclaim in.
Wanneer je slachtoffer bent van een ongeval in het buitenland, is het belangrijk om eerst de volgende vraag te beantwoorden: Behoort het land waar het ongeval heeft plaatsgevonden tot het Groene Kaart-systeem?
Het Groene Kaart-systeem is een beschermingsmechanisme voor ongevallen in het buitenland. 48 landen zijn aangesloten. Welke landen dit zijn, kan je vinden op de achterzijde van jouw Groene Kaart, gekregen door je BA-verzekeraar, of op de website van BBAV.
INDIEN JA, DAN CONTACTEER JE:
- De vertegenwoordiger van de verzekeraar van de veroorzaker uit het andere EU-land in jouw land: Om na te gaan of de betreffende verzekeraar een nationaal vertegenwoordiger (bureau) heeft in jouw land, kan je contact opnemen met het nationaal bureau van verzekeraars.
- Het Gemeenschappelijk Motorwaarborgfonds: Indien (1) de verzekeraar in het andere EU-land geen vertegenwoordiger in jouw land heeft en (2) indien het ongeval veroorzaakt werd door een ‘onverzekerd’ en ‘onbekend’ voertuig.
INDIEN NEEN:
Dan kan enkel een heel uitgebreide eigen verzekering tegemoetkomen. Maar zo’n uitgebreide dekking is uitzonderlijk. Dus mogelijk word je niet vergoed.
Neem vervolgens contact op met je rechtsbijstandverzekeraar. Indien je geen rechtsbijstandverzekeraar hebt, bezoek dan de website van het Gemeenschappelijk Motorwaarborgfonds. Met de gegevens van tegenpartij kan je hier de vertegenwoordiger van de buitenlandse verzekeraar in jouw land vinden. Deze vertegenwoordiger kan je aanschrijven om de schade af te wikkelen. De vertegenwoordiger in jouw land kan de info controleren en de verdere afwikkeling opvolgen.
2. Voor welke schade en verlies kan ik een vergoeding ontvangen en wat moet ik hiervoor doen?
Wanneer je slachtoffer wordt van een verkeersongeval, kan je voor het oplopen van je schade eventuele vergoedingen ontvangen. Deze vergoedingen en verschillende schadeposten kan je terugvinden in de Indicatieve Tabel.
Dit is een leidraad die ook vaak gebruikt wordt door verzekeringsmaatschappijen en politierechters om de juiste en correcte schade te begroten. De Indicatieve Tabel voorziet in verschillende schadeposten waaruit je schade kan bestaan. Zo schrijft de Indicatieve Tabel standaard die verschillende schadeposten voor.
- Als eerste heb je de schadepost die een impact kan hebben op je persoonlijke levenssfeer, dit is de persoonlijke ongeschiktheid. Wanneer je bijvoorbeeld dagdagelijkse activiteiten niet meer naar behoren kan uitoefenen.
- Als tweede schadepost heb je de huishoudelijke ongeschiktheid, wanneer je huishoudelijke taken niet meer kan opnemen.
- Als derde schadepost heb je de professionele ongeschiktheid of economische ongeschiktheid wanneer professionele activiteiten niet meer kunnen worden opgenomen. Al deze drie schadeposten kunnen zowel een tijdelijke als een blijvende ongeschiktheid uitmaken.
Wanneer een van je schadeposten niet voorkomt in de voorgaande drie dan kan het zijn dat je nog bijkomende schade of specifieke schade hebt. Ook deze wordt beschreven in de Indicatieve Tabel. Zo denken we bijvoorbeeld aan de esthetische schade. Deze schade zal je wel naar behoren dienen te bewijzen.
Daarnaast voorziet de Indicatieve Tabel ook nog specifieke schade voor nabestaanden. Wanneer je als nabestaande een dierbare verliest, kan dit ook morele en materiële schade met zich meebrengen. Bij materiële schade denken we bijvoorbeeld aan het wegvallen van een belangrijke bijdrage zowel op huishoudelijk vlak als economisch vlak binnen het gezin.
Als je een schaderegelingsvoorstel krijgt, lees dit dan zeker zeer goed na.
Zorg ervoor dat je je eventueel laat bijstaan door een expert met kennis ter zake, die je kan adviseren inzake alle schadeposten zodat je op een zo goed en correct mogelijke wijze vergoed wordt.
Schadevergoeding bij ongeval in Europa?
De vergoeding van schade en verlies verschilt van land tot land. In België baseren verzekeringsmaatschappijen en politierechters zich dus op de Indicatieve Tabel. Andere Europese landen hebben elk hun eigen richtlijnen of wetgeving hierover. Zo werken er nog landen met gelijkaardige tabellen of schema’s, maar inhoudelijk kunnen ze verschillen. Omdat ongevallen in het buitenland steeds vaker voorkomen en de afwikkeling van dergelijke ongevallen complex kan zijn, ondernam de Europese Unie een aantal wetgevende initiatieven. Bv.: de Europese Richtlijn 2009/103/EG (4e RL – EU-WAM).
Deze Europese richtlijn beschrijft enkele belangrijke waarborgen, waaronder minimumbedragen voor een schadevergoeding:
Wanneer het minimum voor de verzekerde bedragen in het land waar je verzekeringspolis is afgesloten hoger is dan het EU-minimum, dan ben je in de hele EU verzekerd tot dat hogere bedrag. Meer informatie over hoe je een schadeclaim bij een ongeval in het buitenland kan afhandelen, vind je terug bij het antwoord op FAQ 1.
3. Hoe kan ik omgaan met wat er gebeurd is, met hoe ik me voel en de gevolgen ervan?
Of je nu zelf of iemand uit je omgeving betrokken raakt in een verkeersongeval, het is een schokkende gebeurtenis. Om om te gaan met wat er gebeurd is kan het helpen om te weten dat verwerken een proces is dat weken, maanden of zelfs jaren kan duren. Iedereen verwerkt een verkeersongeval op zijn eigen manier, maar er zijn gelijkenissen.
In het verwerkingsproces kan je afwisselend herbeleven en ontkennen of vermijden. Deze afwisselende reacties zijn normaal maar dat kan ook verwarrend en vermoeiend zijn.
- Bij herbeleving, beleef je opnieuw wat er gebeurd is door bijvoorbeeld te dromen, levendige beelden te zien of je ervaart lichamelijke reacties bij gelijkaardige gebeurtenissen. Dat kan heel beangstigend zijn, maar jouw lichaam probeert zo te begrijpen wat er gebeurd is en de controle te herstellen.
- Bij vermijding of ontkenning probeer je de gebeurtenis te vergeten en gedraag je je alsof er niets gebeurd is. Dat kan zich uiten door het feit dat je je verdoofd of apathisch voelt, of dat je alle herinneringen uit de weg gaat. Dat is nodig zodat je terug kan herstellen van de herbeleving.
De afwisseling tussen herbeleven en ontkenning kan veel van je vergen en kan eventueel leiden tot concentratieproblemen en denk –of geheugenstoornissen. Na het ongeval ervaar je vaak ook veel emotionele en lichamelijk reacties.
Veel voorkomende gevoelens zijn angst, machteloosheid, hulpeloosheid, kwaadheid, schuldgevoel, schaamtegevoel, verdriet, verdovend gevoel, rusteloosheid, prikkelbaar zijn of zich afsluiten van sociale contacten.
Lichamelijke reacties zijn bijvoorbeeld hartkloppingen, beven of trillen. Iedereen gaat op een andere manier om met wat er gebeurd is. Sommige reacties zal je herkennen en andere niet, dat is normaal.
Enkele tips
- Laat gevoelens en reacties toe want ze maken deel uit van het verwerkingsproces. Dat kan je doen door ze te delen met mensen uit je omgeving. Maar soms heb je het gevoel dat zij je niet helemaal begrijpen of dat je hen lastigvalt met je verhaal of gevoelens. Dan kan je hulp zoeken bij professionele hulpverlening zoals bij de diensten Slachtofferhulp (zie FAQ 4) of bij mensen die hetzelfde meegemaakt hebben (zie FAQ 5).
- Zoek een evenwicht tussen stilstaan bij het ongeval en verdergaan. Dat is geen gemakkelijk evenwicht om te vinden. Zo kan je bepaalde activiteiten (huishouden, werk, hobby, plannen maken, …) van voor het ongeval stap per stap terug opnemen. Maar dit is niet altijd mogelijk. Probeer dan eventueel op zoek te gaan naar andere activiteiten die jou even kunnen afleiden. Het hernemen van activiteiten of het zoeken van afleiding doe je best geleidelijk aan zodat je nog tijd hebt om stil te staan bij hoe je je voelt.
- Luister naar je lichaam want het verwerken van wat er gebeurd is, kan veel van je vergen. Genoeg rust, ontspanning en beweging kan hierbij helpen. Bij lichamelijke klachten ga je best naar je huisarts om dit te bespreken.
- Het kan helpen om te begrijpen wat er gebeurd is door bijvoorbeeld met andere betrokkenen te praten of het dossier in te kijken. Ook juiste informatie over de juridische en verzekeringstechnische stappen kan helpen. Neem hiervoor contact op met jouw verzekering. Weet je niet goed hoe je kan beginnen aan de zoektocht naar de juiste informatie, dan kan de dienst Slachtofferhulp je helpen (zie FAQ 4).
Enkele tips voor als iemand in je omgeving hulp bij de verwerking nodig heeft
- Luister verschillende keren naar het verhaal. Vraag zelf hoe het gaat en doe dit herhaaldelijk tijdens de weken en maanden na het ongeval. Het tempo van de betrokkene zelf respecteren is hier belangrijk. De ene persoon heeft al meer tijd nodig dan de andere. De ene persoon praat er veel over en de andere minder. Ieders verwerkingsproces is uniek.
- Je helpt enorm door er te zijn en te luisteren. Het is normaal dat je het moeilijk hebt om de juiste woorden of oplossingen te vinden om iemand te helpen na een verkeersongeval. Door er te zijn en te luisteren, beteken je al heel veel. Te veel tips geven of over jouw eigen ervaringen vertellen, kan je best vermijden. Je bedoelt dit goed, maar het kan misschien te veel zijn voor het slachtoffer. Hij heeft immers al veel om aan te denken en te verwerken.
Help mee zoeken naar afleiding. Blijf de betrokkene uitnodigen om samen iets te doen, maar laat hem zelf bepalen of hij hier klaar voor is. - Help mee bij het terug opnemen van het leven. Praktische hulp aanbieden is goed. Geef het slachtoffer wel de mogelijkheid om ‘nee’ te zeggen.
- Rust en ontspanning is belangrijk. Stimuleer dit gerust.
- Zorg goed voor jezelf. Ook op jou heeft het ongeval een effect, verlies dit niet uit het oog. Je kan er enkel helemaal zijn voor iemand als je ook goed voor jezelf zorgt.
4. Waar kan ik professionele slachtofferhulp vinden om met het verkeersongeval om te kunnen gaan?
In Vlaanderen kan je als betrokkene bij een verkeersongeval terecht bij de diensten Slachtofferhulp van het Centrum Algemeen Welzijnswerk (CAW). Zowel slachtoffers, veroorzakers, nabestaanden, familieleden als getuigen van een verkeersongeval kunnen een beroep doen op deze dienst. Je kan er praten over wat er gebeurd is en ze kunnen je ondersteunen in het emotionele verwerkingsproces. Maar je krijgt er ook informatie en ondersteuning bij juridische of verzekeringstechnische vragen. Daarnaast helpen ze je mee de weg vinden naar de juiste diensten. Ze werken onafhankelijk van andere diensten en bieden hun hulp gratis aan.
Hoe kan je de diensten Slachtofferhulp contacteren?
- Via telefoon of e-mail: Op de website van het CAW kan je de 11 verschillende CAW’s leren kennen en zoeken naar het algemeen onthaal in jouw regio. Je kan er de contactgegevens en de openingsuren terugvinden. Het is mogelijk om een afspraak te maken via telefoon of e-mail. Maar je kan ook langsgaan zonder afspraak tijdens de openingsuren.
- Via andere diensten: Je kan ook aan andere diensten vragen om jou te helpen om contact met het CAW op te nemen. Dat kan nuttig zijn als je graag wil dat zij meehelpen om te vertellen wat er gebeurd is of om informatie door te geven. Een voorbeeld hiervan is het doorverwijsformulier van de politie naar de dienst Slachtofferhulp. Een politieambtenaar, bijvoorbeeld diegene die het proces-verbaal van het ongeval opstelde, kan zo’n formulier voor jou invullen, versturen naar de dienst Slachtofferhulp en dan neemt de dienst Slachtofferhulp met jou contact op. Daarnaast kan je ook vragen aan bijvoorbeeld de sociale dienst van het ziekenhuis, het ziekenfonds, het CLB, … om jou te helpen een afspraak te maken.
Met onze gratis set van 19 contactkaarten vind je snel de juiste dienst na een verkeersongeval.
5. Hoe kan ik in contact komen met lotgenoten om te praten over wat er gebeurd is?
Praten met iemand die hetzelfde meemaakte als jij kan een enorme steun zijn. Deze persoon begrijpt wat je hebt meegemaakt en jullie kunnen ervaringen en tips uitwisselen. Lotgenoten komen soms samen in zelfhulp- of lotgenotengroepen. De bedoeling van deze groepen is om, naast lotgenotencontact, activiteiten te organiseren, informatie te verstrekken, samenwerking te bevorderen en belangen te behartigen.
Een lijst van alle zelfhulp- of lotgenotengroepen in Vlaanderen kan je vinden op deze pagina van de website van Trefpunt Zelfhulp. Je kan hier aan de hand van trefwoorden op zoek gaan naar een lotgenotengroep die het beste aansluit bij wat jij meegemaakt hebt. Elke vereniging heeft namelijk zijn specifieke doelgroep. Enkele van de verenigingen richten zich tot betrokkenen bij een verkeersongeval, anderen gaan breder.
We lichten een aantal verenigingen toe die zich specifiek richten tot betrokkenen van een verkeersongeval:
- Ouders van Verongelukte Kinderen is een lotgenotenwerking die ouders, van wie een kind overleden is na een verkeersongeval, de gelegenheid biedt om elkaar te ontmoeten, met elkaar te praten en naar elkaar te luisteren.
- Even Zeer is een zelfhulpgroep waar veroorzakers van een verkeersongeval contact kunnen zoeken met elkaar. Dit kan zowel tijdens individuele gesprekken met een andere veroorzaker als tijdens een praatgroep.
6. Hoe kan ik vrijetijdsbesteding vinden als persoon met letsels ten gevolge van een verkeersongeval?
Na een blijvend letsel ten gevolge van een verkeersongeval is het niet altijd makkelijk om de eerste stap te zetten naar vrijetijdsbesteding. In dit filmpje lichten we kort toe welke eerste stappen je kunt nemen, afhankelijk van waar je precies naar op zoek bent.
Ben jij meer op zoek naar vrijetijdsbesteding binnen het regulier of aangepast aanbod, maar weet je nog niet zo goed wat je wilt doen of hoe je de eerste stap kan zetten?
Dan kan je je aanmelden bij één van de twaalf vrijetijdszorgorganisaties in Vlaanderen voor trajectbegeleiding. Zij gaan actief aan de slag met jouw vraag en helpen jou op weg door bijvoorbeeld contact te leggen met sportclubs, reisorganisaties en culturele verenigingen.
Meer informatie over lotgenotenwerkingen kan je vinden in het antwoord op FAQ 5.
7. Hoe kan ik in contact komen met een therapeut of psycholoog?
Je kan op verschillende manieren op zoek gaan naar een therapeut of psycholoog.
- Via doorverwijzing van een huisarts
Je huisarts kent jou vaak het beste en kent meestal ook de therapeuten of psychologen in de buurt.
- Via doorverwijzing van je ziekenfonds
Bij sommige ziekenfondsen kan je een lijst met psychologen en therapeuten krijgen. Het voordeel hierbij is dat je voor deze hulp een financiële tussenkomst van je ziekenfonds kan krijgen. Zelfstandige psychologen vallen voorlopig nog niet onder de terugbetaling door het RIZIV. Maar bij een aantal ziekenfondsen kan je in bepaalde situaties een gedeeltelijke tegemoetkoming voor de behandeling en therapie krijgen. Je ziekenfonds heeft gewoonlijk een overzicht voor wie en voor welke begeleiding deze tussenkomst van toepassing is. Je kan dit navragen bij je ziekenfonds of je kan een overzicht vinden op deze website.
- Via de website van de Vlaamse Vereniging van Klinische Psychologen
Op www.vvkp.be/zoek-psycholoog kan je via verschillende criteria (woonplaats, psychische klacht, …) een klinische psycholoog opzoeken.
- Via een doorverwijzing naar een Centrum Geestelijke Gezondheidszorg( CGG)
Bij dit centrum kan je terecht na doorverwijzing van een andere dienst of je huisarts. Het CGG biedt hulp aan via begeleidingsgesprekken en werkt met een basistarief. Dit basistarief is meestal lager dan bij een zelfstandige psycholoog of therapeut. De eerste consultatie is vaak gratis. Mensen met een verhoogde tegemoetkoming binnen de ziekte- en invaliditeitsregelgeving of mensen in budgetbegeleiding kunnen in het CGG een beroep doen op een verminderd tarief per gesprek. Het CGG in je buurt kan je terug vinden op deze kaart.
Via deze mogelijkheden kan je één of meerdere therapeuten of psychologen vinden in je buurt. Bij het maken van een keuze kan het helpen om de ervaringen van anderen te horen. Of je de geschikte therapeut of psycholoog gevonden hebt, hangt af van de ‘klik’ die je zal ervaren met die persoon. Durf dus gerust contact te leggen en te vragen naar de achtergrond en werkwijze van de psycholoog of therapeut. Om contact op te nemen, kan je zelf bellen naar de psycholoog of therapeut. Of je kan vragen aan jouw huisarts, ziekenfonds, … om contact op te nemen in jouw plaats.
Op zoek naar een therapeut of psycholoog voor je kind of voor een jongere?
Dan kan je bij bovenstaande instanties ook terecht. Daarnaast kan je een beroep doen op het Centrum voor Leerlingenbegeleiding (CLB). Ook zij hebben psychologen in dienst en kunnen zelf gesprekken opstarten. Verder kunnen ze je helpen om een geschikte psycholoog of therapeut te vinden buiten het CLB. Het CLB dat samenwerkt met de school van jouw kind of jongere, kan je vinden op deze website.
Moet ik kiezen voor een zelfstandige psycholoog of niet?
Psychologen kunnen werkzaam zijn in een zelfstandige praktijk, maar ook binnen een organisatie zoals het CLB, CGG, een ziekenhuis of instelling. Er zijn zowel voordelen als nadelen verbonden aan het kiezen voor een zelfstandige psycholoog. We zetten ze voor je op een rijtje:
- Voordeel: Je kan meestal sneller bij een zelfstandig psycholoog terecht. Andere organisaties hebben soms wachtlijsten.
- Nadeel: Als je kiest voor een zelfstandige psycholoog kom je vaak bij één persoon terecht. In bijvoorbeeld een CGG werken ze met een heel team. Hierdoor kunnen ze sneller doorverwijzen naar een andere psycholoog of therapeut binnen het team als de nodige ‘klik’ er niet is.
- Nadeel: De prijs is gewoonlijk hoger dan bij bijvoorbeeld het CGG. Een vergoeding kan tussen €40 en €70 per consultatie liggen. Een aantal ziekenfondsen komen hier financieel in tussen, maar niet voor alles en niet voor iedere psycholoog of therapeut. Om te weten te komen of je een financiële tussenkomt kan krijgen voor consult bij een bepaalde psycholoog of therapeut, kan je het best contact opnemen met jouw ziekenfonds. Een bezoek aan de psycholoog krijg je terugbetaald. Meer info hierover lees je hier.
Wat is het verschil tussen een therapeut of psycholoog?
- Een therapeut is iemand die beroepsmatig een methode toepast om lichamelijke en/of geestelijke gezondheidsproblemen te behandelen. Ook zonder diploma of werkervaring kan iemand zich een therapeut noemen.
- Een psycholoog is iemand met expertise op het gebied van psychologie. Deze persoon biedt begeleiding en therapie bij psychische of persoonlijke problemen. De titel ‘psycholoog’ is beschermd in België en niet iedereen kan deze titel krijgen, in tegenstelling tot de titel ‘therapeut’. Op deze website kan je opzoeken of de psycholoog wettelijk erkend is of niet.
Er bestaan goede therapeuten die geen opleiding in de psychologie hebben gevolgd.
Belangrijk bij het raadplegen van een therapeut is dat je nagaat wat de achtergrond is van de therapeut.
Zowel bij de zoektocht naar een psycholoog als naar een therapeut, kan het nuttig zijn om te polsen bij andere mensen die een beroep deden op hem of haar naar hun ervaringen.
Heb je na het lezen van deze informatie nog vragen? Contacteer ons dan via 03 205 74 80 of hulpvraag@rondpunt.be!